О вызове Посла Государства Израиль в Москве С.Гальперин в связи с её интервью изданию «Коммерсант»
СООБЩЕНИЕ ДЛЯ СМИ
06.02.2024 20:02 https://www.mid.ru/ru/foreign_policy/news/1929823/
6 февраля в МИД России была вызвана Посол Государства Израиль в Москве Симона Гальперин.
Посол была проинформирована специальным представителем Президента Российской Федерации по Ближнему Востоку и странам Африки, заместителем Министра иностранных дел России М.Л.Богдановым о негативной реакции МИД России на опубликованное 4 февраля её интервью изданию «Коммерсант», в котором даются искаженные интерпретации и неприемлемые оценки некоторых вопросов российской внешней и внутренней политики. Развёрнутые тезисы, опровергающие заявления С.Гальперин, опубликованы на сайте МИД России в разделе «Антифейк».
Подчеркнуто, что в Москве неизменно нацелены на развитие российско-израильских отношений в духе взаимного уважения и учета законных интересов друг друга и в этом контексте рассчитывают на конструктивный вклад главы израильского диппредставительства.
– 04.02.2024, 19:48 https://www.kommersant.ru/doc/6492853 05.02.2024, 20:16 https://www.kommersant.ru/doc/6493651
О провокационных и неприемлемых высказываниях посла Израиля С.Гальперин в адрес России
В своем вышедшем 5 февраля в газете «Коммерсантъ» интервью недавно прибывшая в Москву посол Израиля в России С.Гальперин позволила себе целый ряд неприемлемых и провокационных высказываний в адрес России, направленных в том числе на искажение исторических реалий и внешнеполитических подходов нашей страны. Рассмотрим их подробно.
05.02.2024 20:20 https://www.mid.ru/ru/press_service/publikacii-i-oproverzenia/oproverzenia1/nedostovernie-publikacii/1929700/ 1.«К сожалению, Международный день памяти холокоста пока не является официальным днем в государственном календаре РФ. Я буду говорить об этом с моими российскими коллегами». 1. „Leider ist der Internationale Holocaust -Tag noch kein offizieller Tag im staatlichen Kalender der Russischen Föderation.Ich werde mit meinen russischen Kollegen darüber sprechen. “
В первую очередь, необходимо напомнить, что по инициативе в том числе России в 2005 г. резолюцией Генеральной Ассамблеи ООН 27 января был объявлен Международным днём памяти жертв Холокоста. Дата выбрана неслучайно, в этот день в 1945 г. Красная Армия освободила нацистский концлагерь Аушвиц-Биркенау (Освенцим). Одни эти факты показывают абсурдность высказываний С.Гальперин.
Буквально недавно, 26 января с.г., Президент В.В.Путин в приветствии к участникам и гостям мемориального мероприятия, приуроченного ко Дню памяти жертв Холокоста, заявил: «Тогда весь мир был потрясён новыми страшными свидетельствами об ужасах Холокоста, о трагической судьбе миллионов евреев, цыган, русских, представителей других национальностей, казнённых за свою культуру, язык, происхождение… Сбережение памяти о трагедии войны – принципиальная позиция нашего государства и общества, всего многонационального народа России».
Масштабы ежегодной «Недели памяти жертв Холокоста», в рамках которой проходят культурные, образовательные и мемориальные мероприятия по всей России — от Сахалина до Калининграда, от Мурманска до Симферополя — могут служить примером для многих стран.
2.«Мне не очень понятно, почему Министр иностранных дел Сергей Лавров принижает значение этого чудовищного события (холокоста.— «Ъ»)… никогда еще в истории мир не знал такого массового и планомерного уничтожения людей исключительно по национальному признаку. Это пережил только еврейский народ». 2.„Ich verstehe nicht wirklich, warum Außenminister Sergej Lawrow die Bedeutung dieses monströsen Ereignisses (des Holocaust – Kommersant) herunterspielt … Noch nie in der Geschichte hat die Welt eine so massive und systematische Vernichtung von Menschen ausschließlich aus ethnischen Gründen erlebt.“ . Das hat nur das jüdische Volk erlebt.“
Во-первых, важно в который раз обратить внимание на тот факт, что Холокост – это преследование и массовое уничтожение нацистами представителей различных этнических и социальных групп. Именно так это зафиксировано в важнейших международных документах:
Резолюция Генеральной Ассамблеи ООН A/RES/60/7: «Холокост, приведший к истреблению одной трети евреев и несчётного числа представителей других меньшинств, будет всегда служить всем людям предостережением об опасностях, которые таят в себе ненависть, фанатизм, расизм и предрассудки».
Резолюция ЮНЕСКО 34С/61: «Генеральная конференция помнит о том, что Холокост, приведший к истреблению одной трети евреев и несчётного числа представителей других меньшинств, будет всегда служить всем людям предостережением об опасностях, которые таят в себе ненависть, фанатизм, расизм и предрассудки».
Берлинская декларация ОБСЕ: «Государства-участники обязуются способствовать сохранению памяти о трагедии Холокоста и, по мере необходимости, просвещению в этой области, а также осознанию важности уважительного отношения ко всем этническим и религиозным группам».
Во-вторых, С.В.Лавров только недавно подробно комментировал эту тему: «Нам нужно очень осторожно относиться к нашей общей истории с Израилем. И прежде всего к истории борьбы с нацизмом. Это главное, что объединяет нас в историческом плане. Это фундамент нашего генетического кода, если хотите. Холокост и истребление многонационального советского народа – это вещи одного порядка, кроме цифр. 6 млн чел. – Холокост и больше 20 млн чел. – народы Советского Союза». При этом «память о жертвах Холокоста не освобождает никого от сегодняшней работы, чтобы благодаря и ради этой памяти не допустить новых нацистских движений. Наблюдаем это сейчас на Украине, в Эстонии, в Латвии, где возрождаются неонацистские настроения и практики».
На этом фоне глава внешнеполитического ведомства Израиля И.Кац на днях, 1 февраля, неуместно отметился политизацией темы Холокоста. Им была использована всемирно известная в контексте данной трагедии древняя фраза «Кто спасает одну душу, словно спас целый мир» (украшает сертификаты, вручаемые праведникам народов мира и их потомкам) для восхваления усилий своего ведомства в организации депортации в Израиль музыкантов, нарушивших законы Таиланда. Это очевидное использование языка, связанного с Холокостом, в политических или идеологических целях (соответствующий перечень форм искажения информации о Холокосте составлен экспертами Международного альянса в память о Холокосте). Возможно, безосновательный выпад в адрес С.В.Лаврова и был связан с желанием С.Гальперин прикрыть свое руководство.
3.Крайне удивительно при этом, что посол Израиля, а также задававший ей вопросы корреспондент обошли стороной тему неонацизма на Украине. 3.Es ist äußerst überraschend, dass die israelische Botschafterin sowie der Korrespondent, der ihr Fragen stellte, das Thema Neonazismus in der Ukraine vermieden haben.
Вот уж где память о жертвах Холокоста и спасавших их героев принизили на самом деле. Начиная с 2014 г. на Украине нацистские идеи стали основой государственной политики, проводимой новым руководством страны, пришедшим к власти в результате государственного переворота. Киевский режим открыто и агрессивно пропагандирует неонацизм, переписывает историю Великой Отечественной и Второй мировой войн. Героизируется память пособников нацистов — Организации украинских националистов (ОУН) и Украинской повстанческой армии (УПА). Их лидерам и участникам, многие из которых служили в вооруженных подразделениях Третьего рейха (дивизии СС «Галичина», батальонах «Роланд» и «Нахтигаль»), установлены десятки памятников, их именами названы улицы и проспекты, в их честь проводятся факельные шествия и устраиваются празднества – чем не повод озаботиться «государственным календарем»? Официальное приветствие украинских военнослужащих, их нашивки и шевроны копируют нацистскую символику. Gleichzeitig vertuschen israelische Diplomaten zynisch den ukrainischen Neonazismus. При этом израильские дипломаты цинично покрывают украинский неонацизм.
Достаточно вспомнить рассуждения посла Израиля в Киеве М.Бродского о том, что «эти люди [украинские националисты С.Бандера, Р.Шухевич, А.Мельник] поддерживали идеологию нацизма, хотели видеть Украину без евреев, так же как без поляков, без коммунистов» и «для большинства украинцев — это герои, которые боролись за независимость, и остановить этот процесс сегодня невозможно». В итоге посол призвал не увязывать оказание помощи Киеву с тем, что «Украина перестанет переименовывать улицы или называть героями Бандеру или Мельника». А посол Израиля в ФРГ Р.Прозор, зачем-то выбрав для этого именно 27 января, святую для еврейского народа дату, Международный день памяти жертв Холокоста, заявил в интервью Funke Mediengruppe, что его страна «за кулисами помогает Киеву существенно больше, чем это известно».
4.Ни слова осуждения в интервью С.Гальперин не прозвучало в адрес Польши, Чехии, Прибалтики, Украины, где в ранг государственной политики возведено уничтожение памятников солдатам Красной Армии. 4.In S. Galperins Interview richtete sich kein Wort der Verurteilung an Polen, die Tschechische Republik, die baltischen Staaten oder die Ukraine, wo die Zerstörung von Denkmälern für Soldaten der Roten Armee zur Staatspolitik erhoben wurde.
Сравниваются с землей зачастую уже и места захоронений воинов, остановивших Холокост. Среди них есть и красноармейцы еврейской национальности. Внешнеполитическое ведомство Израиля ни разу не поддержало протесты МИД России по этому поводу. Или, следуя логике посла М.Бродского, «остановить этот процесс невозможно», поэтому МИД Израиля и «умыл руки»? Как мы это видели в истории с исключением России из мемориального проекта концлагеря «Собибор». Схожим образом в сентябре 2023 г. МИД Израиля не стал комментировать инцидент с выступлением эсэсовца Я.Гунько на скандальном заседании парламента Канады. Frau Botschafterin sollte nicht vergessen, dass sie kein Monopol oder höchste moralische Autorität zum Thema Holocaust besitzt. Госпоже послу не следует забывать, что у нее нет монополии и верховного морального авторитета в рассуждениях на тему Холокоста.
Достаточно просто посетить сайт МИД России и удостовериться, насколько тема Великой Отечественной войны и Второй мировой войны приоритетна для нашего ведомства в рамках ведущейся работы по отстаиванию исторической правды и опровержению различного рода фальсификаций.
5.«Так нет же, хамасовцев в Москве принимают, обнимают, раскатывают перед ними ковровые дорожки. Мы этого не можем понять. В России говорят, что ведут эти переговоры, чтобы освободить заложников. Но скоро уже четыре месяца, как люди остаются в заложниках, и их не освобождают». 5.„Aber nein, Hamas-Mitglieder werden in Moskau empfangen, umarmt, Teppiche werden vor ihnen ausgerollt. Wir können das nicht verstehen. In Russland sagen sie, dass sie diese Verhandlungen führen, um die Geiseln freizulassen. Doch schon bald ist es vier Monate her, dass Menschen als Geiseln gehalten wurden und nicht freigelassen wurden.“
Вызволение российских граждан, захваченных палестинцами в ходе рейда 7 октября 2023 г. по приграничным с сектором Газа израильским населенным пунктам, является одним из безусловных приоритетов МИД России.
В данном контексте вызывает недоумение, что опытный дипломат С.Гальперин не понимает, зачем представителей политического крыла ХАМАС принимают в Москве. Мотивы, которые побуждают нас взаимодействовать с этим движением, не раз доводились до нее и ее предшественников в ходе бесед с руководством Министерства.
Как представляется, за дополнительными пояснениями госпоже послу стоит обратиться к бывшим заложникам, которые были освобождены благодаря усилиям российской стороны. Ей хорошо известны имена Рона Кривого, Ирины Татти и Елены Труфановой, а также израильтян Гали Таращански, Сапир Коэн и пережившей Холокост Адар Яффы, фигурировавших в переданных нами хамасовцам списках. Израильскому дипломату было бы полезно из первых уст узнать, каково им было находиться в плену в течение почти двух месяцев, и стоило ли их освобождение наших контактов с ХАМАС. Не лишним был бы и разговор с родственниками все еще удерживаемых в Газе российских граждан – Александра Лобанова, Александра Труфанова и Андрея Козлова. А вопрос, почему не удается вызволить остающихся в плену сограждан, было бы логичным адресовать руководству самого Израиля, которому, как нам кажется, можно было бы проявить большую гибкость и прагматизм в деле установления перемирия в Газе, что облегчило бы и решение проблемы с заложниками.
«هولوکاست» مذهبی جدید برای توسعهطلبی صهیونیسم جهانی
دروغ بزرگ هولوکاست (شوآ به زبان عبری)، یکی از مهمترین عناصری است که حیات صهیونیسم به آن گره خورده؛ این پیوند آنچنان عمیق است که برای صیانت از آن، صهیونیستها از هیچ اقدامی فروگزار نکردهاند.
22. Dezember 1402, 08:30 Uhr https://www.irna.ir/news/85318095/هولوکاست-مذهبی-جدید-برای-توسعه-طلبی-صهیونیسم-جهانی Die Einstufung des Holocaust als eines der obligatorischen Unterrichtsthemen auf verschiedenen Ebenen in vielen Ländern der Welt ist eine der Maßnahmen, mit denen sie sicherstellen wollen, dass alle künftigen Generationen diese Lüge als Tatsache kennen. Die Filmindustrie und die Massenmedien, insbesondere in Amerika und Europa, sind fest entschlossen, diese große Lüge zu verbreiten, und seit dem Zweiten Weltkrieg ist fast kein Jahr vergangen, in dem sich zumindest einige Filme und Fernsehsendungen direkt mit diesem Thema befasst haben. Nein bezahlt Viele nationale und internationale Literaturpreise wurden an Einzelpersonen und Gruppen verliehen, die Werke veröffentlichen, die diese große Lüge propagieren und verbreiten. Auf der ganzen Welt finden viele große Gedenkveranstaltungen und Zeremonien statt, um die Opfer und Überlebenden des Holocaust zu ehren, und die traurige Tatsache ist, dass alle diese Veranstaltungen und Aktionen durch Ausgaben aus Steuermitteln realisiert werden. Mit anderen Worten: Um ihre neue Religion namens Holocaust zu fördern, geben die zionistischen Juden Geld aus den Taschen genau der Menschen aus, die ihnen diese große Lüge auftischen und die künftigen Generationen davon überzeugen sollen, daran zu glauben. Die Untersuchung dieses Phänomens als große Lüge ist nicht der Zweck dieses Berichts; Um dies zu erreichen, sind mehrere Buchbände und die Abhaltung mindestens mehrerer jährlicher Konferenzen über ein Jahrzehnt erforderlich, damit alle verborgenen und sichtbaren Aspekte dieser Lüge untersucht und ihre Falschheit aufgedeckt werden. Unser Ziel ist es zu zeigen, warum und wie die Zionisten die große Holocaust-Lüge nutzen, um das Unterdrückerprojekt umzusetzen. Bei der Untersuchung dieser Frage stützen wir uns auf die Aussagen und Schriften prominenter jüdisch-zionistischer Schriftsteller, Historiker und Wissenschaftler, die den Holocaust nicht nur akzeptieren, sondern ihn auch fördern. Mit anderen Worten: Anhand der Aussagen prominenter Holocaust-Missionare zeigen wir, wie diese große Lüge den Interessen des Zionismus gedient hat.
قرار دادن هولوکاست به عنوان یکی از سرفصلهای اجباری تحصیلی در سطوح مختلف در بسیاری از کشورهای جهان، یکی از جمله این اقدامات است که از طریق آن میکوشند از آشنایی همه نسلهای آتی از این دروغ به عنوان یک واقعیت، اطمینان حاصل کنند.
صنعت سینما و رسانههای جمعی، به ویژه در آمریکا و اروپا به طور کامل در خدمت ترویج این دروغ بزرگ قرار دارد و تقریباً هیچ سالی پس از جنگ جهانی دوم سپری نشده که در آن حداقل چند فیلم سینمایی و برنامه تلویزیونی به صورت مستقیم به این موضوع نپرداخته باشند. جوایز ادبی ملی و بینالمللی فراوانی به افراد و گروههایی اعطا شده و میشود که در مسیر ترویج و تبلیغ این دروغ بزرگ، اثری منتشر میکنند.
رویدادها و مراسمهای بزرگ یادبود فراوانی در سراسر جهان برای گرامیداشت قربانیان و بازماندگان هولوکاست برگزار میشود و نکته دردآور اینکه همه این رویدادها و اقدامات، با هزینهکردن از منابع مالیاتی محقق میشود. به عبارت دیگر، یهودیان صهیونیست برای ترویج دین جدید خود با عنوان هولوکاست، از جیب همان مردمی هزینه میکنند که قرار است این دروغ بزرگ را به خوردشان دهند و نسلهای آتی را نیز به باور کردن آن متقاعد سازند.
بررسی این پدیده به عنوان یک دروغ بزرگ منظور این گزارش نیست؛ انجام این کار نیازمند چندین جلد کتاب و برگزاری حداقل چند کنفرانس سالانه به مدت یک دهه است تا همه زوایای پیدا و پنهان این دروغ بررسی شده و کذب بودن آن آشکار شود.
هدف ما این است که نشان دهیم صهیونیستها در راستای اجرای پروژه مظلومنمایی، چرا و چگونه از دروغ بزرگ هولوکاست بهره میگیرند. در بررسی این موضوع نیز از گفتهها و نوشتههای نویسندگان، مورخان و دانشمندان برجسته یهودی_صهیونیست استفاده میکنیم که خود علاوهبر پذیرش هولوکاست، آن را نیز ترویج و تبلیغ میکنند. به عبارت دیگر با استفاده از گفتههای مبلغان برجسته هولوکاست نشان میدهیم چگونه این دروغ بزرگ در خدمت منافع صهیونیسم قرار گرفته است. Die endlosen Bemühungen, den Holocaust im historischen Gedächtnis der Welt zu verankern – تلاش بیپایان برای قرار دادن هولوکاست در حافظه تاریخی جهان Seit den späten 1970er Jahren hat das „Holocaust Memorial“ in den Vereinigten Staaten und vielen anderen Ländern der Welt immer mehr an Bedeutung gewonnen. Die Holocaust-Gedenkkampagne umfasst zahlreiche Gedenkveranstaltungen, viele Bildungskurse an vielen Schulen und eine Flut von Filmen, Fernsehsendungen, Büchern, Artikeln und Berichten. Der Holocaust wird oft als die Ermordung von 6 Millionen Juden in Europa während des Zweiten Weltkriegs definiert. Überall in den Vereinigten Staaten nehmen prominente politische und bürgerliche Führer an den jährlichen Holocaust-Gedenkfeiern teil. Eine Reihe von Ländern, darunter das Vereinigte Königreich, Deutschland und Italien, haben einen Tag im Jahr offiziell zum Holocaust-Gedenktag erklärt. Im Jahr 2005 verabschiedete die Generalversammlung der Vereinten Nationen eine von Israel vorgelegte Resolution und erklärte den 27. Januar zum Internationalen Holocaust-Gedenktag. In jeder größeren amerikanischen Stadt gibt es mindestens ein Holocaust-Museum oder eine Holocaust-Gedenkstätte. Weltweit gibt es mehr als 250 Holocaust-Museen und -Gedenkstätten, die meisten davon in Europa und Amerika. Das größte Holocaust-Gedenkmuseum befindet sich in Washington, D.C., wird von Steuerzahlern betrieben und jährlich von zwei Millionen Menschen besucht. Die Öffentlichkeit wird ständig daran erinnert, dass die Juden im Zweiten Weltkrieg viel gelitten haben. Allein zwischen 1989 und 2003 (1367 bis 2003) wurden mehr als 170 Filme zum Thema Holocaust gedreht und gezeigt. In vielen amerikanischen und europäischen Schulen sowie in israelischen Klassenzimmern ist eine ernsthafte Fokussierung auf das Leiden der europäischen Juden während des Krieges ein obligatorischer und unumgänglicher Teil des Bildungsprozesses.
از اواخر دهه ۱۹۷۰، «یادبود هولوکاست» بیش از پیش در ایالات متحده و بسیاری از دیگر کشورهای جهان اهمیت یافته است. پویشی که برای یادبود هولوکاست اجرا میشود، شامل رویدادهای یادبودی متعدد، دورههای آموزشی فراوان در بسیاری از مدارس و یک جریان سهمگین از فیلمهای سینمایی، برنامههای تلویزیونی، کتابها، مقالهها و گزارشها میشود. تعریف هولوکاست نیز غالباً عبارت است از کشتهشدن ۶ میلیون یهودی در اروپا در جریان جنگ جهانی دوم.
در سراسر ایالات متحده، رهبران برجسته سیاسی و مدنی در مراسمهای یادبود سالانه هولوکاست شرکت میکنند. شماری از کشورها، از جمله انگلستان، آلمان و ایتالیا، به طور رسمی یک روز را در سال به عنوان روز یادبود هولوکاست مقرر کردهاند. در سال ۲۰۰۵ مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامهای را تصویب کرد که توسط اسرائیل ارائه شده بود و روز ۲۷ ژانویه(۷ بهمن) به عنوان روز یادبود بینالمللی هولوکاست تعیین شد.
در همه شهرهای بزرگ آمریکا، حداقل یک موزه یا یادبود هولوکاست وجود دارد. در سراسر جهان بیش از ۲۵۰ موزه و یادبود هولوکاست وجود دارد که بیشتر آنها در اروپا و آمریکا مستقرند. بزرگترین موزه یادبود هولوکاست در واشنگتن آمریکا قرار دارد و با منابع مالی حاصل از مالیات مردم این کشور هدایت میشود و سالانه دو میلیون نفر از آن بازدید میکنند.
به افکار عمومی به صورت مستمر یادآوری میشود که یهودیان در جریان جنگ جهانی دوم، رنج و درد فراوانی را متحمل شدند. فقط در فاصله سالهای ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۳(۱۳۶۷ تا ۱۳۸۲)، بیش از ۱۷۰ فیلم سینمایی با موضوع هولوکاست ساخته و نمایش داده شد. در بسیاری از مدارس آمریکایی و اروپایی و در کلاسهای درس اسرائیلی، تمرکز جدی بر رنج یهودیان اروپایی در زمان جنگ، بخش اجباری و غیرقابل حذف فرایند آموزشی است. Yehuda Bauer, einer der prominenten Experten für den Holocaust und Professor an der Hebräischen Universität in Israel, sagte 1992 (1371): „Ob es zuverlässig oder ohne Bezugnahme auf Beweise und Dokumente präsentiert wird, es steht im Einklang mit historischen Fakten oder.“ Im Widerspruch zu ihnen, mit Sympathie und Verständnis oder als leere Behauptung ist der Holocaust zum dominanten Symbol unserer Kultur geworden… Kaum ein Monat vergeht ohne eine neue Fernsehproduktion, einen neuen Film, ein paar neue Bücher oder ein paar neue Bücher neues Gedicht. „Dieses Thema wird nicht thematisiert und diese überschwemmungsartige Strömung wütet immer mehr und nimmt nicht ab.“ Tim Cole, Geschichtsprofessor und führender Experte für Holocaust-Studien, schreibt in seinem Buch Selling the Holocaust: „Nach einem relativ langsamen Anfang haben wir nun einen Punkt erreicht, an dem die jüdische Kultur einzigartig und die westliche Kultur im Allgemeinen vom Holocaust durchdrungen ist.“ Tatsächlich hat der „Holocaust“ die westliche Kultur so durchdrungen, dass er nicht nur im Mittelpunkt, sondern auch im Hintergrund steht. Die beträchtliche Anzahl zeitgenössischer Filme, in denen „Holocaust“ Teil des Drehbuchs oder der Nebenhandlung ist, spricht dafür. Aber wie kam es, dass der Holocaust in Amerika eine so große Rolle spielte? Der jüdische Autor Peter Novick schreibt als Antwort auf diese Frage: „Der Hauptgrund ist die Tatsache, dass Juden eine wichtige und einflussreiche Rolle in Hollywood, der Fernsehindustrie sowie in Zeitungen, Zeitschriften und Publikationen spielen.“ „Jeder, der leugnet, dass dies ein wesentlicher Faktor für die große Aufmerksamkeit ist, die dem Holocaust in den amerikanischen Medien zuteil wird, ist entweder naiv oder ein Lügner.“
«یهودا باور _Yehuda Bauer» یکی از متخصصان برجسته هولوکاست و استاد دانشگاه عبری در اسرائیل در سال ۱۹۹۲(۱۳۷۱) چنین میگوید: «چه به صورت موثق ارائه شود یا بدون اشاره به مدرک و مستند، مطابق با حقایق تاریخی باشد یا در تناقض با آنها، با همدردی و درک یا به عنوان یک ادعای توخالی، هولوکاست به نماد حاکم بر فرهنگ ما تبدیل شده است… به ندرت یک ماه سپری میشود بدون آنکه یک محصول جدید تلویزیونی، یک فیلم جدید، چند کتاب جدید یا شعر نو با این موضوع، ارائه نشود و این جریان سیلگونه در حال خروش بیشتر و نه کاهش است.»
«تیم کول _Tim Cole» استاد تاریخ و متخصص برجسته مطالعات هولوکاست، در کتاب خود با عنوان «فروختن هولوکاست _ Selling the Holocaust» مینویسد: «از زمان یک آغاز نسبتاً کُند، اکنون به نقطهای رسیدهایم که در آن فرهنگ یهودی به صورت خاص و فرهنگ غربی به صورت عامتر، از «هولوکاست» اشباع شده است. در واقع «هولوکاست» فرهنگ غربی را بهگونهای اشباع کرده که نه فقط در کانون قرار گرفته بلکه در پسزمینه آن نیز مشاهده میشود. شمار قابل توجه فیلمهای معاصر که «هولوکاست» بخشی از فیلمنامه یا نمایش فرعی آنهاست، به خوبی از این امر حکایت میکند.»
اما چگونه هولوکاست توانسته چنین نقش عمدهای در آمریکا ایفا کند؟ «پیتر نوویک _ Peter Novick» نویسنده یهودی در پاسخ به این پرسش مینویسد: «علت اصلی، این واقعیت است که یهودیان نقش مهم و تأثیرگذاری در هالیوود، صنعت تلویزیون و روزنامهها، مجلات و انتشارات ایفا میکنند. هر کسی منکر آن است که این عامل اصلی توجه گسترده به هولوکاست در رسانههای آمریکایی است، سادهلوح یا دروغگوست.»
Wessen Interessen stehen bei der Förderung des Holocaust auf dem Spiel? – منافع چه کسانی در گروی ترویج هولوکاست قرار دارد؟ Natürlich besteht kein Zweifel daran, dass das Gedenken an die Opfer eines Kriegsmassakers oder der Unterdrückung der Bevölkerung eines Landes eine würdige Sache ist; Aber das Holocaust-Mahnmal ist im Gegensatz zu dem, was seine Befürworter behaupten, keine originelle Initiative, die von einer echten Sorge um die Menschheit geprägt ist; Diese endlose Kampagne ist vielmehr ein Versuch, die jüdisch-zionistische Macht zur Schau zu stellen und ihre Interessen so weit wie möglich voranzutreiben
البته شکی نیست که به یاد داشتن قربانیان یک قتلعام جنگی یا سرکوب مردم یک کشور، امر شایستهای است؛ اما یادبود هولوکاست برخلاف آنچه که حامیانش مطرح میکنند، تلاشی اصیل و تحت تأثیر نگرانی واقعی نسبت به بشریت نیست؛ بلکه این پویش بیپایان، تلاشی است برای به نمایش گذاشتن قدرت یهودی_صهیونیستی و برای پیشبرد هر چه بیشتر منافع آنها طراحی شده است. Melvin Jules Bukiet, ein bekannter jüdisch-zionistischer Schriftsteller, hat mehrere Werke zur Unterstützung der rassistischen Politik des zionistischen Regimes veröffentlicht. Bei der Eröffnungsfeier des American Holocaust Memorial Museum in Washington bezeichnete er dieses Museum als „Statement zur Offenbarung purer Macht“ und sagte: „In diesem Museum wird nicht an die jüdische Tragödie erinnert, sondern an die jüdische Macht.“ gefeiert wird. „Platziert.“ Ziel der Holocaust-Gedenkkampagne ist es, Sympathie und Unterstützung für Juden und Israel zu fördern. Diese Kampagne trägt dazu bei, die breite und kontinuierliche Unterstützung Amerikas für Israel zu rechtfertigen, und die Politik des zionistischen Regimes, die auf keine andere Weise verteidigt werden kann, wird auf diese Weise akzeptiert. Das Gedenken an den Holocaust unter Juden stärkt das Gefühl des Gruppenzusammenhalts und fördert das Gefühl eines kollektiven Ziels. „Norman Finkelstein“, der jüdisch-zionistische Schriftsteller, erwähnt den Holocaust als Instrument zur Rechtfertigung des illegitimen Verhaltens des zionistischen Regimes. Der jüdische Gelehrte, der an der New York University und der DePaul University lehrt, schreibt in seinem Bestseller „The Holocaust Industry“, dass „die Hervorhebung des Holocaust in Wirklichkeit ein Trick ist, um jegliche Kritik an den Juden zu delegitimieren.“ Indem die Holocaust-Doktrin die völlige Unschuld der Juden garantiert, schützt sie Israel und die amerikanischen Juden vor legitimer Schuld … Organisierte amerikanische Juden nutzen den Nazi-Holocaust, um Kritik an Israel abzulenken und seine unmoralische und unhaltbare Politik zu rechtfertigen.
«ملوین یولز باکیت _Melvin Jules Bukiet» نویسنده سرشناس یهودی_صهیونیست، آثار متعددی در حمایت از سیاستهای نژادپرستانه رژیم صهیونیستی منتشر کرده است. وی در مراسم افتتاح موزه یادبود هولوکاست آمریکا در واشنگتن، این موزه را یک «بیانیهای برای آشکار کردن قدرت خالص» توصیف کرده و میگوید: «این تراژدی یهودی نیست که در این موزه به یاد آورده میشود، بلکه این قدرت یهود است که مورد تجلیل قرار میگیرد.»
پویش یادبود هولوکاست با هدف تشویق همدردی و حمایت از یهودیان و اسرائیل اجرا میشود. این پویش کمک میکند تا حمایت گسترده و پیوسته آمریکا از اسرائیل توجیه شود و سیاستهای رژیم صهیونیستی که به هیچ شکل دیگری نمیتوان از آنها دفاع کرد، از این طریق مورد قبول واقع شود. یادبود هولوکاست در میان یهودیان، احساس یکپارچگی گروهی را تقویت کرده و حس داشتن یک هدف جمعی را ترویج میکند.
«نورمن فینکلشتین _ Norman Finkelstein» نویسنده یهودی صهیونیست، از هولوکاست به عنوان ابزاری برای توجیه رفتار نامشروع رژیم صهیونیستی یاد میکند. این دانشمند یهودی که در دانشگاه نیویورک و دانشگاه دیپائول (DePaul) تدریس میکند، در کتاب پرفروش خود با عنوان «صنعت هولوکاست» مینویسد: «مطرح کردن هولوکاست در واقع نیرنگی است برای نامشروع جلوهدادن هرگونه انتقاد از یهودیان. با تضمین بیتقصیری کامل یهودیان، عقیده هولوکاست، اسرائیل و یهودیان آمریکایی را از سرزنشهای مشروع، مصون میسازد… . یهودیان سازمانیافته آمریکایی، از هولوکاستِ نازیها، برای منحرف کردن انتقادها از اسرائیل بهره میگیرند و به وسیله آن سیاستهای غیراخلاقی و غیرقابل دفاع آن را توجیه میکنند.» Paula Hyman, Professorin für moderne jüdische Geschichte an der Yale University, die als Wiederbelebung der jüdischen Frauengeschichte bekannt ist, behauptet: „Im Zusammenhang mit Israel wird der Holocaust dazu benutzt, politische Kritik zu verhindern und kritischen Diskurs zu verurteilen; Der Holocaust verstärkt das Gefühl der Juden als völlig eingeschlossenes und unterdrücktes Volk; Menschen, die sich bei der Verteidigung nur auf sich selbst verlassen können. „Die Erinnerung an das Leid und den Schmerz, den die Juden in der Nazi-Gefangenschaft erlitten haben, wird oft anstelle logischer und rationaler Überlegungen vorgeschlagen und soll Menschen überzeugen, die an der Legitimität der aktuellen Politik der israelischen Regierung zweifeln.“ Diese Ansicht wird auch von einem anderen jüdischen Wissenschaftler namens Tony Judt vertreten. Er ist Direktor des Remarque Institute an der New York University. „Shoah (hebräisches Wort für Holocaust) wird hauptsächlich in Amerika und Israel verwendet, um jegliche Kritik an Israel abzuwehren und zu blockieren“, sagt er. Tatsächlich wird der Holocaust an den europäischen Juden heute für drei Zwecke genutzt; Dies verleiht insbesondere amerikanischen Juden eine einzigartige, rückwirkende „Identität eines Opfers“. Yodet glaubt, dass „der Holocaust ein Instrument zur Rechtfertigung der Unterdrückung der Zionisten ist und es Israel ermöglicht, das Leid und den Schmerz einer anderen Nation zu ignorieren und seine Verstöße mit der Behauptung zu rechtfertigen, dass die Tragödie der Juden einzigartig und unvergleichlich sei.“ (Im Gegensatz zu den beiden oben genannten) Der Holocaust wird als vielseitige Metapher zur Erklärung des „Bösen“ propagiert – überall, überall, jederzeit – und Schulkindern in ganz Amerika und Europa beigebracht, ohne dass dafür ein Grund oder eine Begründung angegeben wird . . Diese moderne Instrumentalisierung des Holocaust zum Zweck der politischen Ausbeutung ist moralisch illegitim und politisch unklug.“ Auch „Tom Segev“, ein in den besetzten Gebieten lebender israelischer Journalist und Autor, betont, dass der Holocaust „etwas zum Anbeten“ geworden sei. Er schreibt: „Das Erbe des Holocaust, wie es in Schulen gelehrt und an nationalen Gedenkstätten propagiert wird, fördert oft extremen und isolationistischen Patriotismus und vermittelt das Gefühl, dass die Vernichtung der Juden durch die Nazis jede Maßnahme zur Sicherheit Israels rechtfertigt.“ Dazu gehört auch die Unterdrückung der Menschen in den Gebieten, die Israel im Sechs-Tage-Krieg besetzt hat.“
«پائولا هیمن _ Paula Hyman» استاد تاریخ مدرن یهودیان در دانشگاه «یال» که از او به عنوان احیاکننده تاریخ زنان یهودی یاد میشود، ادعا میکند: «در ارتباط با اسرائیل، هولوکاست برای جلوگیری از انتقادهای سیاسی و محکومکردن گفتمان انتقادی استفاده میشود؛ هولوکاست حس یهودیان به عنوان مردمی کاملاً محصور شده و مظلوم را تقویت میکند؛ مردمی که برای دفاع فقط روی خودشان میتوانند حساب کنند. یادآوری رنج و دردی که یهودیان تحت اسارت نازیها متحمل شدهاند، غالباً به جای استدلال منطقی و عقلی مطرح میشود و انتظار میرود افراد مشکوک به مشروعیت سیاستهای کنونی دولت اسرائیل را قانع و متقاعد سازد.»
این دیدگاه توسط یک دانشمند یهودی دیگر به نام «تونی یودت _ Tony Judt» نیز مطرح شده است. وی مدیر مؤسسه ریمارک (Remarque Institute) در دانشگاه نیویورک است. او میگوید: «شوآ (واژه عبری برای هولوکاست) به طور عمده در آمریکا و اسرائیل با هدف منحرف و مسدود کردن هرگونه انتقاد نسبت به اسرائیل استفاده میشود. در واقع امروزه از هولوکاستِ یهودیان اروپایی برای سه منظور استفاده میشود؛ این موضوع به یهودیان آمریکایی، به صورت خاص، «هویت یک قربانی» منحصربهفرد و معطوف به گذشته، میبخشد.
یودت معتقد است «هولوکاست ابزاری برای توجیه مظلومنمایی صهیونیستهاست و به اسرائیل اجازه میدهد رنج و درد هر ملت دیگری را نادیده بگیرد و تعدیهای خود را با این ادعا توجیه کند که فاجعه یهودیان منحصربهفرد و غیرقابل قیاس بوده است. (در تناقض با دو مورد یادشده) هولوکاست به عنوان یک استعاره چند منظوره برای توضیح «شر» ترویج میشود _ هرجا، همهجا و همواره _ و در سراسر آمریکا و اروپا به کودکان دانشآموز تدریس میشود بدون آنکه به علت یا دلیلی برای آن اشاره شود. این ابزارسازی مدرن از هولوکاست با هدف بهرهبرداری سیاسی، از نظر اخلاقی نامشروع و به لحاظ سیاسی، بیتدبیری است.»
«تام سگف _ Tom Segev» روزنامهنگار و نویسنده اسرائیلی ساکن در سرزمینهای اشغالی نیز تاکید دارد، هولوکاست به «چیزی برای پرستش» تبدیل شده است. وی مینویسد: «میراث هولوکاست، چنانکه در مدارس تدریس و در مراسم یادبود ملی تبلیغ میشود، غالباً وطنپرستی افراطی و انزواگرایانه را تشویق و این احساس را منتقل میکند که حذف یهودیان به دست نازیها، هر اقدامی را در جهت امنیت اسرائیل، توجیه میکند؛ از جمله سرکوب مردم در سرزمینهایی که اسرائیل در جنگ ۶ روزه اشغال کرد.» Amira Hass, eine weitere preisgekrönte israelische Journalistin, spricht deutlicher und schreibt in einer der großen israelischen Zeitungen: „Israel hat die Tötung europäischer Juden zu einem wertvollen Gut gemacht.“ Unsere ermordeten Verwandten werden aufgelistet, um es Israel zu ermöglichen, internationale Resolutionen gegen die Besatzung zu ignorieren. Das Leiden unserer Eltern in Ghettos und Konzentrationslagern in ganz Europa, die körperlichen, geistigen und emotionalen Qualen, die unsere Eltern jeden Tag nach ihrer „Befreiung“ erlebten, werden als Waffe eingesetzt, um internationale Kritik an der Gesellschaft, die wir schaffen, abzuwehren. » Dieser prominente Holocaust-Prediger glaubt, dass „das zionistische Regime damit alle seine illegitimen Handlungen gegen die Palästinenser rechtfertigt“. Diese Gesellschaft ist eine Gesellschaft mit interner Diskriminierung, die auf beiden Seiten der grünen Linie aufgrund von Nationalität und Diskriminierung verstreut ist. Diese Gesellschaft vertreibt Palästinenser systematisch von ihrem Land, missachtet ihre Rechte als Nation und zerstört ihre Chancen auf eine menschenwürdige Zukunft. Auch Ariel Sharon, der berüchtigte Premierminister des zionistischen Regimes, sagte: „Die größte Lektion des Holocaust ist, dass Juden immer wachsam sein müssen und niemandem außer sich selbst vertrauen dürfen.“ „Juden können nur auf sich selbst zählen.“ Er fährt fort: „Jüdische Jugendliche haben die Pflicht, sich dieser Lektion, den damit verbundenen Erinnerungen und Geschichten zu widmen, um die Bedeutung der Existenz des jüdischen Staates zu verstehen.
«آمیرا هاس _ Amira Hass» دیگر روزنامهنگار اسرائیلی که جوایز زیادی دریافت کرده، سخنانی صریحتر را مطرح میکند و در یکی از روزنامههای مهم اسرائیلی مینویسد: «اسرائیل کشتار یهودیان اروپایی را به یک دارایی ارزشمند تبدیل کرده است. اقوام مقتول ما فهرست شدهاند تا اسرائیل را قادر سازند هیچ توجهی به تصمیمهای بینالمللی علیه اشغالگری نکند. رنج والدین ما در گتوها و اردوگاههای کار اجباری در سراسر اروپا، اضطراب فیزیکی، روحی و عذابی که والدین ما هر روز پس از «رهایی» تجربه کردهاند، به عنوان سلاحی برای منحرف ساختن انتقادهای بینالمللی از جامعهای است که در حال خلق آن هستیم.»
این مبلغ برجسته هولوکاست، معتقد است «رژیم صهیونیستی از آن برای توجیه همه اقدامات نامشروع خود علیه فلسطینیان بهره میگیرد. این جامعه، جامعهای است با تبعیض درونی که بر اساس ملیت و تبعیض، در امتداد هر دو سوی خط سبز، پراکنده شده است. این جامعه به صورت نظاممند، فلسطینیان را از سرزمینهایشان تبعید میکند و حق آنها را به عنوان یک ملت نادیده میگیرد و فرصتهای آنها را برای داشتن یک آینده انسانی از بین میبرد.»
«آریل شارون» نخستوزیر بدنام رژیم صهیونیستی نیز گفته است، «بزرگترین درس هولوکاست این است که یهودیان باید همواره هوشیار باشند و به هیچکس غیر از خودشان اعتماد نکنند. یهودیان فقط میتوانند روی خودشان حساب کنند.» وی در ادامه میگوید، «جوانان یهودی وظیفه دارند خود را وقف این درس، خاطرات و داستانهای مرتبط با آن کرده تا اهمیت موجودیت دولت یهود را درک کنند.»
Zwei schwerwiegende Maßnahmen zum Schutz der großen Holocaust-Lüge – دو اقدام جدی برای صیانت از دروغ بزرگ هولوکاست Das Global Zionism Project hat umfangreiche Maßnahmen zum Schutz vor dem Holocaust entwickelt und versucht, wie gesagt, durch die Ausgabe von Geldern aus den Taschen nichtjüdischer Menschen, diese neue Religion zu fördern und zu verhindern, dass sie in Vergessenheit gerät. Es sollte beachtet werden, dass nirgendwo auf der Welt eine Nation oder Regierung versucht hat, einen Abschnitt ihrer Geschichte oder einen damit in Zusammenhang stehenden Zeitraum auf diese Weise zu schützen und ihn zu einer heiligen Angelegenheit zu machen. Im Folgenden werden wir diese beiden Aktionen untersuchen.
پروژه صهیونیسم جهانی برای صیانت از هولوکاست تدابیر گستردهای اندیشده است و همانگونه که گفته شد، با هزینهکردن از جیب مردمان غیریهودی، تلاش میکند این دین جدید را ترویج کرده و از فراموشی آن جلوگیری کند. باید توجه داشت که در هیچ کجای جهان هیچ ملت یا دولتی تا کنون تلاش نکرده یک دوره از تاریخ خود یا مرتبط با خود را به این شکل حفاظت کرده و آن را به یک امر مقدس تبدیل کند. در ادامه به بررسی این دو اقدام میپردازیم.
1. Die großen menschlichen Tragödien der Nichtjuden im Laufe der Geschichte vergessen – ۱.به فراموشی سپردن فجایع بزرگ انسانی غیریهودی در طول تاریخ Aber hier müssen wir auf einen sehr heiklen und sehr wichtigen Punkt achten, den viele Menschen zu vernachlässigen versuchen. Dass es nirgendwo in den Vereinigten Staaten oder anderswo auf der Welt ein ähnliches Denkmal für ein nichtjüdisches Opfer gibt. Die nichtjüdischen Opfer von Völkermorden, Repressionen und Kriegen standen noch nie so sehr im Rampenlicht wie die jüdischen Opfer des Holocaust. Es lässt sich kein Museum, keine Gedenkstätte und keine Gedenkstätte beschreiben, die mit den Holocaust-Gedenkstätten vergleichbar wäre, die beispielsweise an die unzähligen Opfer des sowjetischen und chinesischen Kommunismus erinnern. Wie viele Historiker in zahlreichen Büchern, die sich auf unbestreitbare und unbestechliche Dokumente stützten, gezeigt haben, waren die nichtjüdischen Opfer der Diktatur Josef Stalins in der Sowjetunion weitaus zahlreicher als die Juden, die angeblich an den Folgen vonHitlers Taten starben.
اما در اینجا باید به یک نکته بسیار ظریف و البته بسیار مهم توجه کنیم که افراد بسیاری تلاش میکنند مغفول باقی بماند. اینکه هیچ یادبود مشابهی برای هیچ قربانی غیریهودی در هیچ کجای ایالات متحده یا دیگر نقاط دنیا مشاهده نمیشود.
قربانیان غیریهودیِ نسلکشیها، سرکوبها و جنگها، هرگز ارزش آن را نداشتهاند که به اندازه آنچه که قربانیان یهودی هولوکاست مورد توجه قرار گرفتهاند، در کانون توجه باشند. هیچ موزه، یادبود یا مراسم بزرگداشتی را نمیتوان بیان کرد که با مراسمهای یادبود هولوکاست قابل مقایسه باشد و برای مثال، یاد قربانیان بیشمار کمونیسم شوروی و چینی را گرامی بدارد. همانگونه که بسیاری از مورخان در کتابهای متعدد با اتکا بر اسناد غیرقابل انکار و خدشهناپذیر نشان دادهاند، قربانیان غیریهودی دیکتاتوری «جوزف استالین» در شوروی بسیار بیشتر از یهودیانی است که ادعا میشود در نتیجه اقدامات هیتلر جان خود را از دست دادهاند. Robert Conquest, ein führender Gelehrter der russischen Geschichte des 20. Jahrhunderts, schätzte, dass die Zahl der durch Stalins Politik ums Leben gekommenen Menschen „nicht weniger als 20 Millionen Menschen“ betrug. Verlässliche Schätzungen über die Zahl der chinesischen Opfer von Massakern, Unterdrückung, Hunger und Zwangsarbeit unter Maos kommunistischem Regime reichen von 30 Millionen bis über 60 Millionen. Conquest, der amerikanische republikanische Historiker, der von Leuten wie Condoleezza Rice, der Außenministerin der Bush-Regierung, zu Russlandfragen konsultiert wurde. Er starb im Jahr 2015. Den Amerikanern wurde beigebracht und ermutigt, „zu wissen“, dass 6 Millionen Juden im Zweiten Weltkrieg von den Nazis ermordet wurden, aber nur wenige Amerikaner, selbst gebildete, haben eine Ahnung, wie viele Russen, Polen, Chinesen oder auch nur Amerikaner im Zweiten Weltkrieg getötet wurden Krieg. Sie haben in diesem globalen Konflikt ihr Leben verloren. Schätzungen zufolge liegt die Zahl der direkten und indirekten Opfer der japanischen Besetzung Chinas in den 1930er und 1940er Jahren zwischen 10 und 20 Millionen Menschen. Die chinesische Regierung hat diese Zahl sogar mit 35 Millionen Menschen angegeben. Zwischen 1885 und 1908 (1264 bis 1287) starben fast 5 bis 8 Millionen Afrikaner aufgrund der brutalen Politik der belgischen Kolonialregierungen im Kongo. Diese menschlichen Katastrophen, über die kaum jemand spricht, sind das Ergebnis von Massentötungen, absichtlichem Aushungern und geplanter Erosion verschiedener Gesellschaften.
رابرت کانکوئست _ Robert Conquest» دانشمند برجسته تاریخ قرن بیستم روسیه، تخمین زده کسانی که در نتیجه سیاستهای استالین جان خود را از دست دادهاند، «کمتر از ۲۰ میلیون نفر» نیستند. تخمینهای موثق از تعداد چینیهایی که قربانی کشتار، سرکوب، گرسنگی و کار اجباری در رژیم کومونیستی مائو شدند، از ۳۰ میلیون تا بیش از ۶۰ میلیون نفر اعلام شده است. کانکوئست مورخ جمهوریخواه آمریکایی که افرادی همچون «کاندولیزا رایس» وزیر امور خارجه دولت بوش از او در رابطه با مسائل روسیه مشورت میگرفتند. در سال ۲۰۱۵ درگذشت.
آمریکاییها، آموزش دیده و تشویق شدهاند که «بدانند» ۶ میلیون یهودی توسط نازیها در جنگ جهانی دوم به قتل رسیدهاند اما شمار اندکی از آمریکاییها، حتی قشر تحصیلکرده، هیچ اطلاعی از این ندارند که چه تعداد روسی، لهستانی، چینی یا حتی آمریکایی در آن منازعه جهانی، جان خود را از دست دادند. تخمینهایی که از تعداد قربانیان مستقیم و غیرمستقیم اشغال سرزمینهای چین توسط ژاپنیها در دو دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ ارائه شده، چیزی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون نفر است. دولت چین حتی این رقم را ۳۵ میلیون نفر اعلام کرده است.
در فاصله سالهای ۱۸۸۵ تا ۱۹۰۸(۱۲۶۴ تا ۱۲۸۷) نزدیک به پنج تا هشت میلیون آفریقایی در اثر سیاستهای وحشیانه دولتهای استعمارگر بلژیکی در کنگو از بین رفتند. این فجایع انسانی که به ندرت کسی از آنها سخن میگوید نتیجه کشتار گسترده، گرسنگی عامدانه و فرسایش برنامهریزی شده جوامع مختلف بوده است.
2. Bestrafung von „Holocaust-Leugnern“ auf der Grundlage von „Holocaust-Leugnungs“-Gesetzen – ۲.مجازات «منکران هولوکاست» با اتکا بر قوانین «انکار هولوکاست» Abgesehen von dieser bewussten und geplanten Gleichgültigkeit gegenüber den großen menschlichen Tragödien im Laufe der Geschichte und dem systematischen Bemühen, sie einerseits zu vergessen und die große Holocaust-Lüge zu stärken, wurden in einigen Ländern spezielle Gesetze erlassen, um mit der „Holocaust-Leugnung“ umzugehen Sie ersticken eine freie und herausfordernde Diskussion über die Holocaust-Frage. In Israel, Deutschland, Frankreich, Österreich und mehreren anderen Ländern ist es ein Verbrechen, den Holocaust öffentlich „herunterzuspielen“, „herauszufordern“, „zu vertuschen“ oder zu „leugnen“. Keine historische Epoche oder kein bestimmtes historisches Ereignis wird durch solche Gesetze auf diese Weise geschützt; Selbst wahrheitsgemäße Aussagen und Behauptungen, die auf Tatsachendokumenten beruhen und gegen die Gesetze zur „Holocaust-Leugnung“ verstoßen, werden bestraft. In all den Jahren seit dem Zweiten Weltkrieg wurden viele Menschen in den oben genannten Ländern mit Geldstrafen belegt, inhaftiert oder deportiert, weil sie Behauptungen gegen den Holocaust aufstellten. In mehreren Fällen wurde Universitätsprofessoren und prominenten Historikern die Fortsetzung ihrer Arbeit untersagt und sie wurden zu hohen Geldstrafen und Gefängnisstrafen verurteilt, weil sie detaillierte wissenschaftliche Forschungen zum Holocaust betrieben hatten. Viele dieser Menschen führten Feldforschungen durch und besuchten die Zwangsarbeitslager, in denen angeblich Juden inhaftiert sind, und untersuchten die Beweise. Es gibt keinen einzigen Fall einer Feldforschung, der die Behauptung bestätigt, dass Juden in Krematorien verbrannt wurden, und die oben genannten Historiker und Experten wurden nach der Veröffentlichung ihrer Forschungsergebnisse schnell von verschiedenen Gerichten vorgeladen und verurteilt.
جدا از این بیتوجهی عامدانه و برنامهریزی شده نسبت به فجایع بزرگ انسانی در طول تاریخ و تلاش سیستماتیک برای به فراموشیسپردن آنها از یک سو و تقویت دروغ بزرگ هولوکاست، در برخی کشورها، قوانین خاصی با موضوع مقابله با «انکار هولوکاست» وضع شده که هرگونه بحث و گفتوگوی آزاد و چالش برانگیز در رابطه با مساله هولوکاست را در نطفه خفه میکنند.
در اسرائیل، آلمان، فرانسه، اتریش و چند کشور دیگر، «کوچک شمردن»، «به چالش کشیدن»، «لاپوشانی» یا «انکار» هولوکاست به صورت علنی، یک جرم محسوب میشود. هیچ دورانی از تاریخ یا رویداد خاص تاریخی، به واسطه چنین قوانینی به این شکل محافظت نمیشود؛ حتی اظهارات و دعاوی صحیح متکی بر اسناد واقعی که قوانین «انکار هولوکاست» را نقض میکنند، با مجازات مواجه خواهند شد. در همه سالهای پس از جنگ جهانی دوم، افراد بسیاری در کشورهای یادشده بهدلیل طرح دعاوی علیه هولوکاست جریمه، زندانی یا تبعید شدهاند.
در موارد متعددی، استادان دانشگاهی و مورخان برجسته، به دلیل انجام تحقیقات علمی دقیق در مورد هولوکاست، از ادامه فعالیت کاری خود منع و به مجازاتهای سنگین مالی و همچنین حبس محکوم شدهاند. بسیاری از این افراد به صورت میدانی اقدام به تحقیق کرده و در اردوگاههای کار اجباری که یهودیان مدعی محبوس بودن در آن هستند، حاضر شده و شواهد و مدارک را بررسی کردهاند. حتی یک مورد تحقیق میدانی وجود ندارد که دعاوی مربوط به سوزانده شدن یهودیان در کورههای انسانسوزی را تأیید کند و مورخان و کارشناسان یادشده پس از انتشار نتایج تحقیقات خود، به سرعت توسط دادگاههای مختلف فراخوانده شده و محکوم شدهاند.
Abschluss – جمعبندی Der Holocaust wird immer unter dem Dach unantastbaren Respekts betrachtet und als entscheidendes Ereignis der Weltgeschichte in Erinnerung gerufen. Rabbi Michael Goldberg, Autor und jüdischer Religionsführer, sagt: „Für viele Juden ist die ‚Lobpreisung‘ des Holocaust zu einer neuen Religion geworden, und wie jede andere reguläre Kirche hat diese Holocaust-Sekte ihre eigenen Glaubensbekenntnisse, Verse und heiligen Stätten. Sie hat ihre eigenen.“ eigen.“ Die große Kampagne zum Gedenken an den Holocaust spiegelt tatsächlich die arrogante Sicht der Juden auf ihre Überlegenheit und Privilegien wider. Auch Abraham Foxman, Vorsitzender der Anti-Defamation League (ADL), einer der einflussreichsten zionistischen Gruppen, sagt: „Der Holocaust ist ein anderes Phänomen.“ Dieses Phänomen ist ein einmaliges [und außergewöhnliches] Ereignis. Der Holocaust ist nicht nur ein weiteres Beispiel für Massenmord; Vielmehr ist es ein nahezu erfolgreicher Versuch, Gottes auserwählte Kinder und damit Gott selbst zu zerstören. Es handelt sich um ein Ereignis, das die Schöpfung verletzt, wie sie in der Bibel beschrieben wird, und genau wie sein direkter Verstoß, der jede Woche mit dem Sabbat (Samstag, dem jüdischen Feiertag) und jedes Jahr mit der Thora wieder auflebt, von Generation zu Generation weitergegeben werden muss . Sei.“
هولوکاست همواره زیر چتر احترامی غیرقابل خدشه مورد توجه قرار گرفته و به عنوان یک رویداد محوری در تاریخ جهان از آن یاد میشود. خاخام «مایکل گولدبرگ _ Michael Goldberg» نویسنده و رهبر مذهبی یهودی میگوید: «برای بسیاری از یهودیان «ستایش» هولوکاست به یک مذهب جدید تبدیل شده است و همانند هر کلیسای منظم دیگری، این فرقه هولوکاستی نیز اصول اعتقادی، آیات و اماکن مقدس خاص خود را دارد.»
پویش بزرگ یادبود هولوکاست در واقع انعکاسی از دیدگاه آلوده به نخوت یهودیان در باب برتری و ممتاز بودن آنهاست. «آبراهام فاکسمن» رئیس اتحادیه «ضد افترا _ ADL» یکی از بانفوذترین گروههای صهیونیست نیز میگوید: «هولوکاست پدیده متفاوتی است. این پدیده یک رویداد واحد [و استثنایی] است. هولوکاست فقط یک نمونه دیگر از قتلعام نیست؛ بلکه یک تلاش تقریباً موفق برای از بین بردن فرزندان منتخب خدا و در نتیجه خود خداست. رویدادی است که خلقت را آنچنان که در کتاب مقدس نقل شده، نقض میکند و درست همانند ناقض مستقیم خود، که هر هفته با سبت (شنبه، روز تعطیل یهودیان) و هر سال با تورات احیا میشود، باید از هر نسل به نسل بعدی منتقل شود.»
—-
-A. Barkat, „Yad Vashem Was the First, And Now It’s The Latest,“ Haaretz (Israel), March ۱۵, ۲۰۰۵
(http://www.haaretz.com/hasen/spages/۵۵۲۰۶۲.html)
D. Sterritt, „The one serious subject Hollywood doesn’t avoid,“ The Christian Science Monitor, Nov. ۲۲, ۲۰۰۲
(http://www.csmonitor.com/۲۰۰۲/۱۱۲۲/p۱۳s۰۱-almo.html)
-Peter Novick, The Holocaust in American Life (Boston: ۱۹۹۹), p. ۲۰۷
-Quoted in: David Cesarani, ed., The Final Solution: Origins and Implementation (Routledge, ۱۹۹۴), pp. ۳۰۵, ۳۰۶
-Tim Cole, Selling the Holocaust (Routledge, ۲۰۰۰), p.۲
-P. Novick, The Holocaust in American Life (۱۹۹۹), p. ۲۰۷. See also pp. ۱۱-۱۲, ۲۰۸
-Melvin Jules Bukiet, „The Museum vs. Memory: The Taming of the Holocaust,“ The Washington Post, Sunday, April ۱۸, ۱۹۹۳, p. C۳. Quoted in: P. Novick, The Holocaust in American Life (۱۹۹۹), p. ۳۳۰, n. ۱۰۴
-Norman G. Finkelstein, The Holocaust Industry (Verso, ۲۰۰۳), pp. ۳۷, ۵۲, ۱۴۹
-Paula E. Hyman, „New Debate on the Holocaust,“ The New York Times Magazine, Sept. ۱۴, ۱۹۸۰, p. ۷۹
-Tony Judt, „Goodbye To All That?,“ The Nation (New York), Jan. ۳, ۲۰۰۵, p. ۱۷
-Tom Segev, The Seventh Million: The Israelis and the Holocaust (New York: ۱۹۹۳), pp. ۵۱۳, ۵۱۷
-Amira Hass, „Using the Holocaust to ward off criticism,“ Haaretz (Israel), March ۱۶ (or ۲۱?), ۲۰۰۵
-Leonard Fein, „Too Young to March?,“ Forward (New York), May ۱۳, ۲۰۰۵, p. ۸; „Israel marks Auschwitz liberation,“ BBC News, Jan. ۲۷, ۲۰۰۵ (http://news.bbc.co.uk/۱/hi/world/europe/۴۲۱۲۰۷۹.stm)
„Sharon: Never Forget Nazi Killers,“ CNN News, May ۶, ۲۰۰۵( http://edition.cnn.com/۲۰۰۵/WORLD/meast/۰۵/۰۵/holocaust.day/ ).
-R. Conquest, The Great Terror: A Reassessment (Oxford Univ. Press, ۱۹۹۰), p. ۴۸
-S. Courtois, and others, The Black Book of Communism (Harvard Univ. Press, ۱۹۹۹), pp. ۴, ۴۶۳-۴۶۴; D. Southerland, „Repression’s Higher Toll,“ The Washington Post, July ۱۷, ۱۹۹۴, pp. A۱, A۲۲, A ۲۳;
-Richard L. Walker, The Human Cost of Communism in China. A study of the Committee on the Judiciary, US Senate (۱۹۷۱)
-„Dispute over mission stalls Japanese war museum,“ The Palm Beach Post, May ۲۱, ۱۹۹۵, p. ۲۲A (from The New York Times); Sam Jameson, „WWII Apology Fails to Find a Voice in Japan,“ Los Angeles Times, June ۱۰, ۱۹۹۵, p. A۱۲.
-Adam Hochschild, „In the Heart of Darkness,“ The New York Review of Books, October ۶, ۲۰۰۵, pp.۳۹-۴۲; Adam Hochschild, King Leopold’s Ghost (Houghton Mifflin, ۱۹۹۹); A. Roxburgh, „Belgians Confront Colonial Past,“ BBC News, March ۹, ۲۰۰۵ ( http://news.bbc.co.uk/۱/hi/world/africa/۴۳۳۲۶۰۵.stm ).
-Michael Goldberg , Why Should Jews Survive? : Looking Past the Holocaust Toward a Jewish Future (Oxford Univ. Press, ۱۹۹۶), p. ۴۱
-A. Foxman, „Schindler’s List – The Meaning of Spielberg’s Film,“ ADL On the Frontline, January ۱۹۹۴, p. ۲
«سید مقتدا صدر» رهبر جریان صدر عراق با استناد به آیات قرآن کریم «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی را به فرعون زمانه تشبیه و با تشریح جنایات این رژیم، تاکید کرد که پایان «بنیاسرائیل» نزدیک است. https://www.irna.ir/news/85283984/مقتدا-صدر-نتانیاهو-فرعون-زمانه-است به گزارش روز سه شنبه ایرنا، مقتدا صدر با انتشار بیانیه ای در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) افزود: یکی از بهترین داستان هایی که در قرآن کریم ذکر شده، قوم «بنی اسرائیل» است که خدای متعال، دریا را برای آنها شکافت و آنها را از غرق شدن نجات داد. رهبر جریان صدر عراق با اشاره به آیه ۱۰۴ سوره اسراء اضافه کرد: آیات شریفه به ذکر حوادث بعد از آن ادامه می دهند و خداوند متعال پس از غرق شدن فرعون می فرماید که بعد از آن بنی اسرائیل را فرمان دادیم که در آن زمین ساکن شوید تا از آن پس که وعده آخرت فرا رسد همه شما را باز جمعا مبعوث گردانیم و هر کس را به کیفر و پاداش عمل خود برسانیم. Der Anführer der Sadr-Bewegung im Irak fügte unter Bezugnahme auf Vers 104 der Sure Al-Israa hinzu: https://islam.de/13827.php?sura=17
In den ehrenwerten Versen werden weiterhin die Ereignisse danach erwähnt, und nach dem Ertrinken des Pharao sagte der allmächtige Gott, dass Wir den Kindern Israels danach befohlen hätten sich in diesem Land niederzulassen. Danach, wenn die Verheißung des Jenseits kommt, werden wir euch alle als Boten zusammen senden und jeden zur Strafe und Belohnung seiner Taten bringen.
وی با تشریح اینکه «در این اینجا منظور از زمین، سرزمین مقدس فلسطین است»، خطاب به صهیونیست ها نوشت: وعده خدا نافذ بود، پس هر چقدر هم که بخواهید طفره بروید، هیچ بازگشتی به قضا و قدر خدا نیست.
رهبر جریان صدر عراق با بیان اینکه خداوند در قرآن کریم وعده داده است که گروهی از مردان قدرتمند را خواهد آورد که چیزی از شما باقی نمی گذارند و مهم نیست که این زمان طولانی یا کوتاه باشد، افزود: وعده خدا تحقق خواهد یافت. مقتدا صدر، صهیونیست ها را منفورترین ملت ها خطاب کرد و به آنها گفت: «اگر هیتلر شما را از آلمان اخراج کرد و عده ای از شما را سوزاند، فقط به خاطر کارهای پَست شما بود و امروز نیز همانند قبل در آتش مقاومت در حال سوختن هستید و بحق که نتنیاهو فرعون زمانه است.» Moqtada Sadr nannte die Zionisten die am meisten gehassten Nationen und sagte zu ihnen:
„Wenn Hitler Sie aus Deutschland vertrieb und einige von Ihnen verbrannte, dann nur wegen Ihrer abscheulichen Taten, und heute brennen Sie wie zuvor im Feuer des Widerstands, und es ist wahr, dass Netanjahu der Pharao unserer Zeit ist..“
به گزارش ایرنا، در پاسخ به بیش از هفت دهه اشغالگری و ستم رژیم صهیونیستی علیه فلسطینی ها، نیروهای مقاومت فلسطین روز شنبه ۱۵ مهرماه برابر با هفتم اکتبر ۲۰۲۳، عملیات غافلگیرکنندهای با نام «طوفان الاقصی» را از غزه (جنوب فلسطین) علیه مواضع رژیم اشغالگر قدس آغاز کردند و این رژیم برای تلافی و جبران شکست خود و توقف عملیات مقاومت، تمام گذرگاههای نوار غزه را بسته و در حال بمباران این منطقه است.
نگرانیهای جهانی به فاجعه انسانی، کشتار بیرحمانه مردم غزه و درخواستها برای متوقف کردن ماشین کشتار رژیم اسرائیل، رو به افزایش است اما این رژیم همچنان بر حملات خود ادامه داده و سخنگوی ارتش این رژیم تاکید دارد به هیچ عنوان مساله آتش بس مطرح نیست و در واقع همه برنامهها و طرحهای این رژیم برای جنگ، کشتار و ویرانی بیشتر است. سخنگوی وزارت بهداشت فلسطین بعد از ظهر امروز (سهشنبه) از افزایش شمار شهدای حملات بیرحمانه ارتش رژیم صهیونیستی به نوار غزه به ۱۰ هزار و ۳۲۸ نفر خبر داد و افزود: در همین مدت ۲۵ هزار و ۹۵۶ شهروند فلسطینی نیز زخمی شده اند. Der Sprecher des palästinensischen Gesundheitsministeriums gab heute Nachmittag (Dienstag) bekannt, dass die Zahl der Märtyrer der brutalen Angriffe der Armee des zionistischen Regimes auf den Gazastreifen auf 10.328 Menschen gestiegen sei und fügte hinzu: 25.956 palästinensische Bürger seien in diesem Zeitraum ebenfalls verletzt worden .
„Schuldkult“ oder das Fehlen von Unabhängigkeit: Wie frei ist Deutschland?
Viele behaupten, die uneingeschränkte Unterstützung Deutschlands für die israelischen Angriffe auf den Gazastreifen sei auf den sogenannten „Schuldkult“ zurückzuführen. Die Angelegenheit scheint jedoch weitaus komplexer.
1 NOV. 2023 https://www.trtdeutsch.com/meinung/schuldkult-oder-das-fehlen-von-unabhangigkeit-wie-frei-ist-deutschland-15641113
Der am 7. Oktober begonnene Konflikt zwischen Israel und Palästina hat in Europa eine Vielzahl unterschiedlicher Debatten ausgelöst. Eine der bedeutendsten Diskussionen betrifft zweifellos die vermeintliche Heuchelei westlicher Staaten in dieser neuen Krise. Nicht nur Muslime, sondern Menschen weltweit sowie eine Mehrheit verschiedener Staaten und deren Bürgerinnen und Bürger nehmen die vermeintliche Heuchelei der westlichen Staaten wie den Vereinigten Staaten von Amerika, Großbritannien, Frankreich und Deutschland wahr und kritisieren sie.
Wenn man den Blick auf Deutschland richtet, wird deutlich, dass diese Vorwürfe nicht grundlos sind. Die deutsche Politik und die Medien verhalten sich in einer Weise, die den Anschein erweckt, als hätten sie ihre Freiheit verloren und würden vollständig von Israel kontrolliert.
Viele Fachleute argumentieren, die bedingungslose Unterstützung Israels sei in der deutschen Geschichte, insbesondere im Zusammenhang mit dem Holocaust verwurzelt. Die uneingeschränkte Unterstützung für Israel kann jedoch nicht allein mit dem sogenannten „Schuldkult“ erklärt werden. Es ist höchste Zeit, die Beziehung deutscher Politiker zu Israel unter dem Gesichtspunkt der „Unabhängigkeit“ der Bundesrepublik zu diskutieren.
Zunächst sollte das Verhalten der deutschen Regierung und Politiker gegenüber Israel beleuchtet werden. Dadurch soll die Begrifflichkeit rund um die „Unabhängigkeit“ besser erläutert werden. Seit Beginn des Konflikts konnte eine uneingeschränkte Loyalität deutscher Politiker gegenüber Israel beobachtet werden. Mitglieder der Ampelkoalition und der Opposition haben wiederholt ihre Unterstützung für Israel bekundet. Bundeskanzler Scholz hat Israel in kürzester Zeit besucht – Außenministerin Baerbock sogar zwei Mal innerhalb von zwei Wochen. Deutschland konnte in den Vereinten Nationen nicht einmal eine Resolution für eine Feuerpause befürworten, sondern hat sich enthalten. Obwohl die Regierung eine humanitäre Feuerpause nicht unterstützte, wurde sie scharf von Israel kritisiert. Danach musste das Außenministerium über Twitter eine Erklärung veröffentlichen, in der es erneut den sogenannten „Terrorismus“ der Hamas verurteilt.
Es gibt auch zahlreiche Beispiele dafür, wie die Opposition in Deutschland in einer Art Panik agiert und regelrecht um die Veröffentlichung ihrer bedingungslosen Unterstützung für Israel wetteifert. Die CDU/CSU hat beispielsweise vorgeschlagen, dass die Bekundung der Unterstützung für Israel zu einer Voraussetzung für die Einbürgerung gemacht werden sollte. Eine ähnliche Äußerung kam auch von Bundesjustizminister Marco Buschmann, der darauf hinwies, dass es für diejenigen, die Hass gegenüber jüdischen Menschen schüren, schwer sein sollte, die deutsche Staatsbürgerschaft zu erlangen. Überraschenderweise einigten sich nicht nur die Mitglieder der Union, sondern auch Parteien von der Linken bis zur rechtsextremen AfD auf die uneingeschränkte Unterstützung Israels.
Israelischer Botschafter Prosor führt Deutschland vor
Der Ministerpräsident von Nordrhein-Westfalen, Armin Laschet, gehört ebenfalls zu jenen, die von Anfang der Krise an kontinuierlich ihre volle Unterstützung für Israel bekundeten. Auf Twitter erklärte er schließlich: „Die Sicherheit Israels ist Teil der Staatsräson unseres Landes.“ Ein weiteres Beispiel war der CDU-NRW-Landesparteitag, bei dem der israelische Botschafter Ron Prosor als Ehrengast anwesend war. Hendrik Wüst, der zum NRW-Landesvorsitzenden gewählt wurde und einer der möglichen Vorsitzenden der Union ist, betonte ebenfalls, die Existenz Israels gehöre zur Staatsräson Deutschlands. Im Anschluss kritisierte Ron Prosor „die Besserwisserei“ einiger deutsche Politiker scharf und erntete schließlich minutenlangen Applaus von den Delegierten.
Das Verhalten des israelischen Botschafters Ron Prosor ist einer der Hauptgründe, warum die „Unabhängigkeit“ Deutschlands in dieser Angelegenheit in Frage gestellt werden sollte. Seine Äußerungen in Deutschland gegenüber deutschen Politikern und auch dem deutschen Publikum überschreiten die üblichen Grenzen eines Botschafters.
Bei einer Kundgebung am Brandenburger Tor am 22. Oktober, https://www.tagesspiegel.de/berlin/am-brandenburger-tor-tausende-stromen-zu-solidaritatskundgebung-fur-israel-in-berlin-10666150.html
an der auch Bundespräsident Frank-Walter Steinmeier teilnahm, kritisierte der israelische Botschafter Ron Prosor die deutschen Politiker und das Publikum scharf. Seine Wortwahl und sein Verhalten entsprachen nicht denen eines Diplomaten, sondern er schien sich eher wie ein Gouverneur einer Kolonie zu verhalten. Er äußerte die Meinung: „Wir müssen jetzt im Gazastreifen die gesamte Infrastruktur des Terrors beseitigen – und wenn wir das tun, möchte ich wirklich kein ‚Ja, aber‘ mehr hören.“
Über das vulgäre Verhalten von Ron Prosor konnte man keine einzige Kritik hören. Im Gegenteil: Politiker, Experten und prominente Persönlichkeiten, die sich mit Palästina solidarisierten oder einfach nur die Botschaften vermieden, die Israel hören wollte, wurden scharf kritisiert und sogar angegriffen.
Es gibt zahlreiche Beispiele dafür, dass Meinungsfreiheit in Deutschland in diesem Zusammenhang nicht existiert. Eine Politikerin der Grünen, Marjam Samadzade, wurde aus ihrem Amt entlassen, weil sie einen israelkritischen Beitrag in den sozialen Medien „geliked“ und „klare Worte“ verfasst hatte. Darüber hinaus wurde der Vorsitzende der Münchner Sicherheitskonferenz, Christoph Heusgen, nicht nur von vielen deutschen Politikern scharf kritisiert, nur weil er seine Meinung über eine mögliche Bodenoffensive Israels geäußert hatte, sondern er wurde auch von Ron Prosor beschuldigt. Ron Prosor griff Christoph Heusgen in einem deutschen TV-Programm an und warf ihm „Arroganz“ und „Besserwisserei“ vor. Was geschah daraufhin? Christoph Heusgen entschuldigte sich und äußerte seitdem seine Meinung zu diesem Thema nicht mehr.
Öffentliche Meinung wird stark eingeschränkt
In Deutschland gibt es bestimmte Auffälligkeiten in der Berichterstattung über den Konflikt zwischen Israel und Palästina. Oftmals beginnen die Nachrichten mit den Positionen Israels, und es folgt häufig der Satz „Nach Angaben der islamistischen Terrororganisation Hamas“. Wenn öffentlich-rechtliche Sender wie die Tagesschau oder das ZDF nicht entsprechend agieren, können sie zur Zielscheibe extremer pro-israelischer Zeitungen wie der Boulevardzeitung „Bild“ werden. Die Tagesschau selbst wurde in der Vergangenheit bereits Ziel solcher Angriffe. Als Konsequenz konnte die Tagesschau zeitweise nicht mehr ausführlich über die humanitäre Lage im Gazastreifen berichten. Darüber hinaus gab es einen Vorfall, bei dem die Tagesschau die Aussagen einer von der Hamas freigelassenen Geisel absichtlich veränderte, da die Geisel positive Worte über Hamas äußerte.
Zusammenfassend hat Israels Angriff auf Gaza zwei herausragende Probleme in Deutschland in den öffentlichen Fokus gerückt. Erstens wurde das Problem der Meinungsfreiheit in Deutschland deutlich. Dass Kritik an Israel negative Konsequenzen mit sich bringen, zeigt, dass die deutsche Demokratie noch einen langen Weg vor sich hat. Zweitens: Dank dieses Konflikts wurde offensichtlich, dass die deutsche Unterstützung für Israel nicht allein mit dem sogenannten „Schuldkult“ gerechtfertigt werden kann.
In Deutschland sollte nun behutsam über die „Unabhängigkeit“ Deutschlands diskutiert werden.
Die Frage muss man mutig beantworten: Wie frei ist Deutschland?
Брифинг официального представителя МИД России М.В.Захаровой, Москва, 27 января 2023 года
СОДЕРЖАНИЕ
27.01.2023 19:20 https://www.mid.ru/ru/foreign_policy/news/1850728/ https://rutube.ru/video/4642b2e552cafdae828af6e969fdcd4c/ – https://rutube.ru/video/ec3fe6b3cbd666ea6de4178fd50bca57/
О встрече С.В.Лаврова с Министром, личным представителем Президента Республики Конго по стратегическим вопросам и международным переговорам Ф. Жоли
О предстоящих переговорах С.В.Лаврова с Министром иностранных дел Исламской Республики Пакистан Б.Бхутто-Зардари
Об украинском кризисе
О Международном дне памяти жертв Холокоста
О мероприятиях на неделе памяти жертв Холокоста
Об адресованном Посольству России в Гааге требовании МИД Нидерландов воздержаться от участия в мемориальных мероприятиях, посвященных жертвам Холокоста
О ситуации вокруг ареста в Латвии шеф-редактора портала «Sputnik-Литва» М.Касема
О годовщине событий 1999 года в Рачаке
Об отмене реабилитации японских военных преступников
О ситуации вокруг Российского дома науки и культуры в Берлине
О фактах отказа в посадке на самолеты российских граждан, следующих в третьи страны через аэропорты Стамбула
О 25-летии со дня подписания Соглашения о создании Международной космической станции
Внешнеполитические встречи памяти В.И.Чуркина
О 80-летии со дня завершения Сталинградской битвы
Из ответов на вопросы:
О некоторых заявлениях Генсека НАТО
О российско-молдавских отношениях
О поставках американских танков на Украину
О заявлениях молдавских властей
О ситуации вокруг Лачинского коридора
О решении Германии отправить на Украину танки
О новых поставках западных вооружений Киеву
О приезде в Россию нового посла США
О допуске к соревнованиям российских спортсменов
О работе Посольства России в Берлине
О заявлениях Верховного комиссара ООН по делам беженцев
О заявлениях Высокого представителя ЕС по иностранным делам и политике безопасности
О перспективах улучшения двусторонних отношений между Россией и США
О переговорном процессе между Баку и Ереваном
О российской позиции по армяно-азербайджанским переговорам
О взаимодействии между Россией и МАГАТЭ
О российской позиции по Шпицбергену
О направлении мониторинговой миссии ЕС в Армению
О приезде нового посла США в России
О ситуации вокруг армяно-азербайджанского урегулирования
О ситуации с вступлением Финляндии и Швеции в НАТО
О поставках Украине оружия, находящегося на хранении в Израиле
О поставках танков «Leopard 2» Украине
О некоторых аспектах мониторинговой миссии ЕС в Армении
Об итогах африканского турне С.В.Лаврова
Об отношениях России с африканскими странами
О российской помощи странам Африки
О попытках США мешать сотрудничеству России с Африкой
О сожжении Корана в Швеции
О российско-пакистанском взаимодействии в энергетической сфере
О докладе «Би-Би-Си»
О российско-молдавских отношениях
Об антироссийской политике руководства Молдавии
О ситуации вокруг АЭС в зонах боевых действий
О российско-азербайджанских отношениях
О заявлении МИД России по теме мониторинговой миссии ЕС в Армении
О текущей ситуации вокруг Лачинского коридора
О некоторых аспектах армяно-азербайджанского урегулирования
Что может сделать Россия, чтобы спасти мир
О взаимодействии с НПО
О дискриминации российских студентов за рубежом
Об интервью С.В.Лаврова гендиректору МИА «Россия сегодня»
–
–
–
– Брифинг официального представителя МИД России М.В.Захаровой по текущим вопросам внешней политики, 27/01/23
Встреча С.В.Лаврова у памятника А.С.Пушкину, Массауа, 26 января 2023 года
Ежегодно 27 января в музее «Аушвиц-Биркенау», расположенном на месте бывшего нацистского лагеря смерти в Освенциме, проходит памятное мероприятие, посвящённое годовщине освобождения узников Красной армией.
До 2021 года в его программу традиционно входило выступление Посла России в Польше. Входило.
Год назад, в январе 2022 года российским дипломатам впервые не предоставили слова. А в мае и вовсе закрыли постоянно действовавшую в блоке № 14 экспозицию, подготовленную Центральным Музеем Великой Отечественной войны. Под диким предлогом: мол, истёк срок действия эксплуатационных договоров между польским и российским музеями. Это было сделано втихую: российскую сторону никто о закрытии даже не уведомил. Более того, польская сторона два с лишним месяца попросту бегала от партнёров в лице московского музея и российских дипломатов, увиливая от прямого диалога.
Казалось бы, куда лицемернее? Запросто. В этом году диппредставителей государства-продолжателя СССР, чьи воины спасли мир от фашистской чумы, на годовщину освобождения лагеря… не пригласили вовсе.
Действительно, если уж вымарывать историческую правду и теперь уже неудобную память об освободителях, то полностью, чтобы русские лица на мероприятии не будили немецкую и польскую «совесть».
Тем, кто поспешит вписывать эту неприглядную историю в контекст текущего кризиса, замечу, что в действительности проблемы вокруг Аушвица начались не в 2022-м году. И даже не в 2014-м. А в теперь уже далёком 2004-м.
Тогда дирекция «осталась недовольна» материалами, подготовленными российскими экспертами к 60-летию освобождения лагеря. Так упёрлись, что пришлось отложить открытие обновлённой экспозиции аж до 2013 года. Предлог, как всегда, выбрали небанальный: не устроило, что выходцы с территорий, вошедших в состав нашей страны в 1939-1941 годах, упоминались в экспозиции как граждане СССР (!).
Как бы ни ухищрялись наши европейские «непартнёры» в попытках переписать историю на новый лад, память об ужасах нацизма и советских героях-освободителях не стереть. После закрытия экспозиции Музей Победы запустил онлайн-проект «Освенцим. Правда». На ресурсах РВИО, РИО, музеев, Министерства и наших загранучреждений регулярно публикуются исторические материалы, в т.ч. правда об освобождении Красной армией концлагерей фашистов в тех странах, что сегодня столь рьяно и самозабвенно поддерживают неонацистов на Украине.
Jan 25 2023 at 22:20 https://t.me/MariaVladimirovnaZakharova/4657 С онлайн-проектом можно ознакомиться по ссылке. https://victorymuseum.ru/playbill/events/multimediynaya-ekspozitsiya-osventsim-pravda-/
anhyeuem66 